ภุม– ๒ หมายถึง [พุมมะ–] น. พื้นดิน, ภาคพื้น. (ป. ภุมฺม).
น. เทวดาพวกหนึ่งที่สิงสถิตอยู่บนพื้นดิน. (ป. ภุมฺม + เทวตา).
(โหร) น. ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางวัน. (ดู ยาม).
(โหร) น. ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางคืน. (ดู ยาม).
[พุมมะ–] น. ภมร, แมลงผึ้ง, แมลงภู่.
[พุมมะ–] น. ภมร, แมลงผึ้ง, แมลงภู่.
[พุมมะ–] น. ภมร, แมลงผึ้ง, แมลงภู่.
[พุมมะ–] น. ภมร, แมลงผึ้ง, แมลงภู่.